بسمه تعالی

                                                                  خطی چند دربهانه  هفته معلم از یک معلم                                         شماره اول / بهار1394

باسلام وادب به مشابه باران وتبریک زلال به خودم وهمکاران ، دربهانه امروز که به نام  من جاری است. اردیبهشت است وحرفهای بهشتی واردرساحت مطهر مطهری ومطهری ها....!حرف هایی که بوی پاکی- بوی عشق- بوی مطهری وبوی پیغمبری دارد وبه راستی که چنین رایحه ای ازوجود « من » برپاست ، مگرنه اینکه معلم من درباب من چنین فرمود : « معلمی شغل انبیاست... » حضرت امام خمینی (ره) .اماحیف ،متاسفانه بعضی ها،حتی آنانی که که ازجنس خودمانند، خطابه هامی خوانند،غزلهاومثنوی هامی سرایند وگاه اسب سخن به تازی می تازند،هنوز به درک واقعی آن کلام ناب نرسیده اندونمی دانم که کی  می رسند وشاید...!واینجا شد که برای بزرگ مقام « خودم » مطالبی چند به ذهنم آمد که اگرلطف اصل بیان آزادی مداد وکلام شامل حال مدادم گرددآن مطالب چندراچنین به نگارش می آورم وشاید هم بعدها یعنی پس از این نوشتار،مدادم بشکند ویادفترم پاره پاره شود...!اما درعین حال می نویسم ومی نویسم تاتذکری باشد برای سخنوران وسرایندگان که خوب بلدند بخوانند یا بسرایند که خود هم می سرایم ، می نگارم وهم بلدم بخوانم...  .

من باب اشاره مطالبی که درذیل می آید به مناسبت 12اردیبهشت« همان روز من » در12بند ساخته وپرداخته می شود...

1/ زهی سعادت که روزمن به نام مبارک شخصیتی است که خود استادی به تمام معناست،والاست،اما آنچه که  درذهنم جاری ست اینست که چرادرتقویم،شهادت آن بزرگ مرد،برای من معلم رقم خورد...؟مگرنمی شدبه یمن میلادمسعودش مرایادکنند که بدین مبارکی،دلم روزی رابه شادی بگذارند؟درحالیکه تقویم راکه ورق می زنم،روزپدررامیلادمبارک آقاامام علی (ع)– روززن رابه نام بزرگ بانو حضرت فاطمه(س)–روزجانبازرامقارن باولادت حضرت ابالضل العباس(ع)–روزپاسداررامصادف باحضرت امام حسین(ع)–روزپرستار راهمزمان باولادت بی بی حضرت زینب(س)و...می بینم که جای بسی خرسندی است چراکه با شادی وشعف همراه هست وخودمی دانیم که شادی وسرورازانعام جاری الهی است ومن اینجا می مانم ویک روزشهادت که شده روزمن !وسوال که چرااین نعمت یک روزه ازمن گرفته شده؟ واین کجای قشنگی است؟!

2/ کجای قشنگی است؟یک معلم که خودمادرتمام مشاغل وحِرَف هست،خودسرشکسته حرفهای حِرَف شود!که قدرمادردانستنی ست.

3/ کجای قشنگی است؟که من برای معاشم فریادبرآورم وهرساله درآستانه  هفته ام،مجلس تحصن بنشینم وجلوی آدم هایی که خود به ایشان«باباآب دادوبابانان داد» راآموخته ام،التماس همان آب ونان شوم که شایددانش آموزم،مرایادکندازآنچه  یادش داده ام .!

4/ کجای قشنگی است؟که درادامه التماس،یعنی پس ازتحصنم برای لقمه نانی وجرعه آبی،برپیشانی ام مُهـرداغ کرده وپرونده ای سربسته ویانه سرگشاده درواحد حراست اداره ام،تدوین نمایندوآنهم به شکلی نازیباصحافی ام کنندتامِن بَعدوبه شرط سکوت ومرزخفه شدن درکنارتابلوی کلاسم حاضرشوم...!وآیااین است نگهبانی از« من »؟ وحراست یعنی حراست ومدافع من یا مرافب یا مقابل من ...؟

5-کجای قشنگی است؟وکمال انصاف وعدالت است که فلانی که مدرکش زیردیپلم یاحتی زیرتراست درفلان شرکت یافلان...(مثلاً شرکت نفت و..که آبیارباغچه هاویاتلفن چی ویانگهبانی است)دارای حقوق آنقدری باشد،امامعلمی که بالاترین مدرک راداردوسالها گچ به قورتش رفته وخواهدرفت،حقوقش اینقدری! باشد..!که همان دربرابرزن وفرزندش سرافکنده آید.

6/ کجای قشنگی است؟که من درزنگ آخر،منتظر بمانم تادانش آموزان سرویسم یکی یکی بیایند تاازسرویس شان عقب نمانند.

7/ کجای قشنگی است؟که من پس ازدرس وکلاسم، برای لقمه نانی،نمازم بله نمازم وناهارم رادرفلان آژانس...درحالیکه وظیفه ام چیزدیگری است وآن به مطالعه وتحقیق گذشتن است نه درتاکسی گذشتن...

8/ کجای قشنگی است؟روزی راکه مسافری سوارشودوبرسرمبلغی یکی به دوکندوجالبی اش آن شودکه چون نگاه به نگاه اُفتد،ببینم دانش آموزم باشدواینجاست که چگونه روزبعددرکلاس درسم ...

9/ کجای قشنگی است؟جایگاه والای«من»چنان به زیرآیدکه دانش آموزم یا پدرویابدترازآن مادرش دربهانه های ریزودرشت ،حتی به بالای چشمت ابروست!جسارت کندوبرایم آستین بالا زند!امانه آن آستینی که مشهوراست..! وبدازبدترآنکه راهنمایش همکاردیگرم باشدکه بخاطرحفظ پستش ومیزنشینی اش بهمراهی اش درآیدوباایشان مرابه جشن پتو بیارند..!واینجاست که جایگاه من والاترمی شود!

10/ کجای قشنگی است؟وقتی نماینده«من»درمجلس ،که خود فرستادمش،درصحن علنی مجلس درجواب خواسته بحق معلمان همانا مایی که خطاب خطابه هاومنابروتریبون ها ومثنوی هاوغزلهائیم،بانگ برمی آوردکه:«تعدادشماهازیاداست و...»ـ مضمون کلام ـ وخانواده کم جمعیت وپرجمعیت رادرمثال ماآورد...ای مرحبا براین تفکرعمیق وروشفکرانه!

11/ کجای قشنگی است؟وقتی چیزی به فیش بعضی کارمندان سایر،اضافه می شودودرکنارآن ودرطول سال مزایایی به عنایت ویژه عطایشان می گردد،هیچ کس متوجه نشده،اماهمینکه چیزکی به حقوق مااضافه می شود برای رسانه های صوتی–تصویری-نوشتاری سرعنوان خبرهای روزوماه وسال می شودوپیشرفته تراینکه خودمی شویم معروفِ نقل زبان یاواتساپ پیرزن های مجلس نشین کوچه ها.

12/ کجای قشنگی است؟که حرمت وارزش«من» جوری شود که بجای نوشتن کتاب ومقالات علمی و...بیایم ازفرط دردهاونگرانی هاوافسوس هابرای خودم وروزخودم چنین خطی بیاورم!مگرمن « باباآب نان دادرا» نیاموخته ام؟پس کوبهایی که من هم به بهایی آبروداربرای خودواهلم آبی ونانی آوَرم!           واین بودچنددغدغه من...که البته صندوقچه دلم پراست ازاین کیسه دغدغه ها وگفته ها...

ودرآخر، من امروز، دوازده اردیبهشت ، یک معلم هستم تاهفت روزدیگر ودیگر ...

شنبه 12/02/1394